Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Ήπειρο ( Τρίκαστρο της Πρέβεζας)  το 1931 με γονείς τον Χρήστο και την Ευαγγελία Τριάντη.

Το 1963 παντρεύτηκε την αρχαιολόγο Αλίκη-Ισμήνη Στυψιανού  με την οποία απέκτησε μια κόρη, τη Μυρτώ.

 Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Γλύπτη και Ακαδημαϊκό Μιχάλη Τόμπρο. Από τα χρόνια της Σχολής χρονολογούνται φιλίες του που κράτησαν όλη τη ζωή μεταξύ άλλων με  την Αργυρώ Καρίμπακα, τον Κώστα Τσάρα, το Δήμήτρη Ρόμβο, τον Αλέκο Φασιανό.   Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών στο Παρίσι στην Ecole Superieure des Beaux Arts.

Έχει στήσει αγάλματα σε μάρμαρο και χαλκό σε δημόσιους χώρους στην Ελλάδα όπως π. χ. το Μνημείο για τους εκτελέσθέντες στο Δίστομο, ο χάλκινος έφιππος ανδριάντας του στρατηγού Πλαστήρα στην Καρδίτσα, o Πύρρος και ο Μάξιμος Γραικός στην Άρτα, προτομές του Εμμανουήλ Παππά και του •. στην αλέα  των Ηρώων στο Πεδίο του Άρεως κλπ.  .

Διορίστηκε στην αρχαιολογική Υπηρεσία ώς μουσειακός καλλιτέχνης-γλύπτης το 1961.Έκτοτε εργάστηκε στα Μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους σχεδόν σε όλη την Ελλάδα.και συνεργάστηκε με όλους τους αρχαιολόγους παλιούς και νεώτερους.Ίδιαίτερη ήταν η σχέση του με τον ειδικότερο μελετητή της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής Γιώργο Δεσπίνη και τον χαρισματικό Διευθυντή του Μουσείου Μπενακη Άγγελο Δεληβοριά.  Με την ιδιότητά του αυτή δούλεψε και στο εξωτερικό στη Γαλλία στο Μουσείο του Λούβρου με τον P. Devambez και στην Ιταλία στο Μουσείο του Καπιτωλίου με τον Eugenio La Rocca. . Για την αρχαιολογική του δράση πήρε έπαινο από την Ακαδημία Αθηνών.
Η συμβολή του στο αρχαιολογικό έργο αποτυπώνεται στον κατάλογο που έχει συντάξει ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Γιώργος Δεσπίνης ο οποίος περιλαμβάνεται στον τόμο “Αρχαία Ελληνική Γλυπτική. Αφιέρωμα στη μνήμη του γλύπτη Στέλιου Τριάντη” Μουσείο Μπενάκη. 1ο Παράρτημα (Αθήνα 2002) σσ. 9-16.

Η απασχόλησή του με την “θεραπεία” των αρχαίων γλυπτών έργων δεν ήταν για τον Τριάντη κάτι διαφορετικό από την ενασχόλησή του με την προσωπική του έκφραση στη γλυπτική. Οι δύο εμπλοκές του τον συνάρπαζαν εξίσου σε όλη του τη ζωή.  

Σταθμός στην καλλιτεχνική δημιουργία του ήταν η παραμονή του στο Παρίσι. Στην πρώτη περίοδο δημιούργησε τη σειρά των ανθρωπομορφικών αφηρημένων συνθέσεων 1- 8  και στη δεύτερη των αρχιτεκτονικών συνθέσεων 1-4. Και οι δύο ενότητες είναι κλειστές και εύκολα αναγνωρίσιμες. Από την πρώτη προέκυψαν αργότερα οι μικρές συνθέσεις 1α-5α. Από τη δεύτερη σειρά προέκυψε το μνημείο της Άμφισσας.


Το 2004 έγινε στα Γιάννενα μεγάλη αναδρομική έκθεση με τη συνεργασία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, της Εφορείας βυζαντινών Αρχαιοτήτων και του Συλλόγου Αποφοίτων της Ζωσιμαίας Σχολής. Συνάμα  εκδόθηκε Κατάλογος με επιμέλεια των Ισμήνης Τριάντη, Νίκου Κατσικούδη και Γιώργου Σμύρη (φωτ.  ). Τα κείμενα του καταλόγου συνέταξε ο ιστορικός της Τέχνης αν. καθηγητής του Τμήματος Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Θάνος Χρήστου.

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές, ότι μολονότι η διάθεση για τη δημιουργία αυτού του ιστότοπου είναι να δοθεί βάρος στο προσωπικό  έργο του της γλυπτικής, δεν είναι πάντα εύκολο να ξεχωρίσει κανείς το αρχαιολογικό του έργο για το οποίο όμως δημιουργήθηκε ένα αυτόνομο κεφάλαιο.

Eκθέσεις
Α) Στο εξωτερικό
Συμμετοχή στο Salon d’Automne to 1965, 1967 και 1971.
Στην έκθεση της Société des Artistes Français το 1971
Στην έκθεση της Société des Artistes Indépendents το 1971
Στην Έκθεση της  Société International des Beaux Arts τo 1972 και 1973
Ατομική έκθεση στη Gallery Mouffe to 1972
Συμμετοχή σε έκθεση για μετάλλεια στην Βαρκελώνη

Β) στην Ελλάδα
Συμμετοχή στην Πανελλήνια του 1973
Συμμετοχή στην έκθεση Γλυπτική ’78 στη Φιλοθέη
Συμμετοχή σε ομαδική έκθεση στο Χαλάνδρι στο Χώρο Τέχνης ΑΔΥΤΟ
Συμμετοχή σε ομαδική έκθεση στη Gallery Αντήνωρ.
Έκθεση με θέμα άλογα και έφιππους στην αίθουσα Never on Sunday το 1992;
Συμμετοχή στην Έκθεση της Βουλής των Ελληνων με τίτλο Ρήγας Φεραίος-Βελεστινλής 200 χρόνια από το θάνατό του, Δονύσιος Σολωμός 200 χρόνια από τη γέννησή του